Onstuimig voor de storm

Keuzes moet je af en toe maken, maar het kan lang duren voor je door hebt dat het keuzes zijn. Je mijmert wat af op een nazomerdag in september... Leegte na de beer Het ruist en rent door hard over een kruispunt, emotieloos nog, in tijden zonder zijn. Voor de storm lijkt het stil, maar onstuimig weer razen gedachten, trekken voren in een kleurrijk leven, geven richting aan wat komt. Even verderop de vervlakking, waar tijd bepaalt wie zijn, toeters en bellen vraat bevelen, regeren veel, middelmaat en gemak. Dicht tegen mij aan kruipt de passie, droom ik, onhandig loeder, maar in stijl. Eigen zaad diep geborgd ontkiemt, eigenheid van de grond af opgebouwd maakt tijd ondergeschikt aan ik ben.